Mijn hele leven ben ik al verbonden met het Zuiderpark.
Korte inleiding
Geboren in 1948 woonde ik de eerste jaren van mijn leven aan de Moerweg en wij keken vanuit ons raam op het Zuiderpark. Wij woonden op 3-hoog met 5 personen (en de 6e op komst) in een veel te kleine woning en het Zuiderpark werd toen onze “achtertuin”.
In 1952 kregen wij een grotere woning toegewezen aan de Renswoudelaan. Die straat lag direct tegenover een andere ingang van het Zuiderpark, namelijk de Vreeswijkstraat. Vanaf ons huis slechts op een steenworp afstand, nog geen 100 meter.
In 1956 (ik was toen 8 jaar) verhuisde ons gezin naar de Jan van Rodestraat in Moerwijk. Ook deze woning lag vlak bij het Zuiderpark. We hadden er slechts een heel klein balkonnetje, waar het dringen was met 4 kinderen. We speelden veel op straat. Dat kon toen nog, want er stonden nauwelijks auto’s en we hadden daarom een zee van ruimte. Maar de voorkeur ging altijd uit naar het Zuiderpark.
Speeltuin Ot en Sien
Vrijwel altijd gingen we met een groepje vriendjes en vriendinnetjes daar heen. We kregen brood en drinken mee zodat we ons de hele dag konden vermaken in de speeltuin bij Ot en Sien, waar toen ook nog een (hele vieze) ondiepe vijver was vol met watervlooien. Eenmaal thuis werden we helemaal schoon geschrobd, zo smerig waren we.
De speeltuin van Ot en Sien is in de loop der jaren enorm veranderd. Er staan nu voor kinderen meer uitdagende speeltoestellen en schommels in een grote zandbak en ook grote klimtoestellen staan een eindje verderop. Op gezette tijden is ook het gebouwtje geopend voor een toiletgang en een ijsje. Ook met de kleinkinderen werd dit onze vaste stek.
Vaders waren in de 50er jaren op hun werk en de moeders hadden het druk met een huishouden zonder luxe; geen wasautomaat, wasdroger, geen vaatwasser. Alles moest met de hand gewassen worden. Wij kinderen gingen alleen. Na schooltijd, in de weekenden en ook in de grote zomervakantie en was het Zuiderpark ons domein. Giechelend liepen we bij de ingang langs de beelden van Adam en Eva.
Openlucht zwembad
Met mooi weer werden de zwemspullen ingepakt en gingen we naar het openlucht zwembad. We kregen allemaal geld mee voor de entree en om een ijsje te kopen. Wat was dat een feest. Meestal bleven we niet lang in het water, want dat was ijskoud. Je mocht ook maar een bepaalde tijd in het zwemwater. We kregen een polsbandje met een kleur en een nummer. Was de tijd om dan werd er omgeroepen dat je het bad moest verlaten. Daarna kon je nog blijven op de zonneweide ernaast. Tijdens een zwemles van school ben ik daar op m’n 10e voor het eerst van de hoge duikplank gedoken (was gelijk ook de laatste keer).
Winterse ijspret
Het kon in die tijd in ‘s-winters hard vriezen. Dan werd de grote speelweide onder gespoten met water en konden we na een paar dagen heerlijk schaatsen met de hele familie. Je tas en schoenen kon je inleveren bij een hok van de gemeente. Later was dat hok er niet meer en dat hebben we geweten. Onze tas met o.a. alle schoenen was na de schaatspret verdwenen. Overal gezocht maar niet meer terug gevonden. Dat was goed balen.
Openlucht theater
Het openlucht theater was een happening. Regelmatig gingen we daar naar een voorstelling op woensdagmiddag of zaterdag. Dan gingen de moeders wel mee. Ik kan me nog herinneren dat er een sloot liep tussen het toneel en de banken waarop het publiek zat.
Ook in de jaren 80 waren de voorstellingen in het openlucht theater een hoogtepunt. Met o.a. optredens van Bassie & Adriaan. Dan gingen ook altijd mijn zus en de nichtjes mee.
Hilarisch waren de Zwingfestivals in het openlucht theater. Altijd volle bak en zo gezellig. Wel jammer dat die er niet meer zijn. Maar gelukkig heeft het theater tegenwoordig een fantastische programmering voor elk wat wils.
We bleven buren van het Zuiderpark – en natuurlijk ADO
In 1972 ben ik getrouwd en we kochten een woning in de Leersumstraat in de wijk Leyenburg. Jawel…., alweer op een steenworp afstand van het Zuiderpark. Wat is dat toch steeds met dat park?
Parkpop
We waren er bij toen voor het eerst Parkpop in het Zuiderpark plaats vond. Ook de jaren erna kwamen wij er regelmatig. Dat was nog in de tijd dat je een kleed mee kon nemen en een picknickmand. Dat is nu heel anders geregeld bij de festivals met die tassencontrole waarbij al je meegebrachte eten en drinken bij de ingang in een container worden gegooid.
Familieactiviteiten
Vanaf 1977 waren we weer veel vaker in het Zuiderpark te vinden. Toen onze kinderen groter werden gingen ook de vriendjes en vriendinnetjes mee. Inclusief tassen vol met etenswaren, drinken, voetballen, emmertjes en schepjes. In die jaren woonden er veel jonge gezinnen met kinderen in onze straat. Ze zaten vaak op dezelfde school of bij elkaar in de klas. En alweer had het Zuiderpark een enorme aantrekkingskracht.
Voor mijn man werd het Zuiderpark de plek waar hij samen met de buurman tweemaal per week 10 kilometer ging hardlopen. Ik heb het zelf ook nog een tijdje gedaan, maar beperkte mij tot de binnenring.
Oppas-opa-en-oma
Wij zijn altijd in de Leersumstraat blijven wonen. Toen in 2009 ons eerste kleinkind werd geboren, werden wij oppas-opa-en-oma. Het Zuiderpark werd herontdekt. We waren er weer regelmatig te vinden, ook toen de andere kleinkinderen werden geboren en wij vaste oppasdagen hadden.
De kinderboerderij stond altijd als eerste op het programma. Van te voren had ik altijd overtollige groentestronken, wortels en dergelijke opgespaard zodat de kinderen de dieren konden voeren wat ze altijd erg leuk vonden.
De hele dag vertoefden wij in het park en er ging zoveel speelgoed mee, eten drinken, dat we het nauwelijks konden dragen, dan werd het boodschappenwagentje ingeschakeld om alles mee te krijgen.
Het nieuwe Zuiderpark zwembad
De kleinkinderen gingen met hun moeder naar babyzwemmen. Qua leeftijd konden ze niet tegelijk in dezelfde groep, dus togen wij naar het zwembad om op de oudste te passen als de jongste ging baby-badderen. De kleinzoon wilde altijd het liefst naar de Western speeltuin om te klimmen en klauteren, ongeacht de weersomstandigheden. Het zwembad is nog steeds goed voor de wekelijkse “40 baantjes” van mijn man.
Politie- en brandweerfeest
We keken ook altijd uit naar het Politie- en Brandweerfeest. Leuk dat dit steeds viel op een dag dat opa en oma op de kleinkinderen pasten. De kinderen (en wij ook) keken ons ogen uit. Wat was er die dag veel te beleven.
Toen begin 2020 de corona uitbrak en er strenge regels kwamen, werd het thuis werken geïntroduceerd. De ouders waren meer thuis en de oppasdagen werden voorlopig opgeschort. Maar het Zuiderpark bleef ook in die lastige periode aantrekkelijk voor onze wandelingetjes. We volgen ook regelmatig de route langs de verschillende kunstobjecten. Dat zijn er heel wat.
Zuiderpark is meer dan alleen een park
Het Zuiderpark is altijd een park geweest van en voor de bewoners. Ik hoop dat dit altijd zo zal blijven. Bij goed weer zie je in de weekenden hele families massaal naar het Zuiderpark trekken, bepakt en bezakt. Zij komen uit de omliggende wijken, wonen veelal in krappe bovenwoningen en zien het park (net als wij destijds) als hun “achtertuin” om te recreëren en te sporten. Dat is logisch en is hen ook van harte gegund.
Wat ik wel jammer vind is dat veel mensen niet op de hoogte zijn van enkele unieke stukjes natuur in het Zuiderpark, zoals de Heimanshof en Doorenbos Arboretum waar prachtige bomen staan uit China, Himalaya, Japan, Noord Amerika enz. en niet te vergeten ook de Rozentuin. De Eendenkooi aan de kant van de Loevesteinlaan is ook een bezoekje waard.
Er is zoveel te doen voor de bezoekers: fitnesstoestellen, midgetgolf, fietscrossbaan, de sportcampus, stoomtreintjes, de kinderboerderij en nog veel meer. Ook zijn er prima horecavoorzieningen.
Voor ons blijft het Zuiderpark altijd een fijn uitstapje om te genieten van de mooie natuur en het aanbod aan voorzieningen.
Resumerend
Ik ben nu 74 en als ik terug kijk, dan heeft het Zuiderpark altijd een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Eerst toen ik zelf kind was, later toen onze kinderen klein waren en nu weer met onze kleinkinderen. Wij hebben enorm veel tijd doorgebracht in “ons” Zuiderpark.
Dat we er in de achterliggende jaren altijd zo dicht bij woonden, heeft daarbij ook wel een rol gespeeld.
Ik koester de hele fijne herinneringen uit de afgelopen ruim 70 jaar over het Zuiderpark en voel dat die band met dit park altijd zal blijven.
Ineke
